Ο ιός VZV είναι γνωστός ως ο ιός της ανεμοβλογιάς ο οποίος όταν υποτροπιάσει εκδηλώνεται ως έρπης ζωστήρ. Μετά την αρχική λοίμωξη, συνήθως σε παιδική ηλικία, ο ιός του έρπητα ζωστήρος παραμένει αδρανής στα νευρικά κύτταρα ακόμη και για πολλά χρόνια και μπορεί να επανεμφανιστεί σε ανύποπτο χρόνο, για παράδειγμα λόγω εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος.Οποιοσδήποτε δεν έχει νοσήσει με τον ιό της ανεμοβλογιάς και έρθει σε επαφή με ανοιχτές πληγές μπορεί να μολυνθεί από τον ιό varicella zoster.Η μετάδοση ευνοείται μέχρις ότου καλυφθεί με κρούστα το φυσαλιδώδες εξάνθημα.Νεογνά, έγκυες και άτομα με καταπονημένο ανοσοποιητικό σύστημα θα πρέπει να αποφεύγουν τη σωματική επαφή με άτομα που φέρουν τον ιό. Ωστόσο, το άτομο που θα μολυνθεί θα εκδηλώσει ανεμοβλογιά και όχι έρπη ζωστήρα.
Ο έρπης ζωστήρας μπορεί να εκδηλωθεί είτε στον κορμό είτε στο πρόσωπο και ακολουθεί μια ζωστηροειδής κατανομή. Η υποτροπή σε ένα άτομο γίνεται συνήθως μόνο μία φορά στη ζωή του, ωστόσο σε σοβαρά ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς μπορεί να είναι και περισσότερες.
Ο πόνος είναι συνήθως το πρώτο σύμπτωμα που χαρακτηρίζει την έξαρση του έρπητα ζωστήρος και σε κάποιους μπορεί να είναι ιδιαίτερα ισχυρός και ανάλογα με το ακριβές σημείο εκδήλωσής του ερμηνεύεται πολλές φορές λανθασμένα ως σύμπτωμα άλλης επιπλοκής, για παράδειγμα της καρδιάς, των πνευμόνων ή των νεφρών. Ο πόνος δεν εκδηλώνεται απαραίτητα σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά εξανθήματα του έρπητα και μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα, φαγούρα ή αίσθημα καύσου τοπικά. Λίγες μέρες αργότερα, εμφανίζεται ένα φυσαλιδώδες εξάνθημα πάνω σε ερυθηματώδη βάση το οποίο διαρκεί 7-10 ημέρες και εξελίσσεται ως εξής: αρχικά κόκκινες κηλίδες, πάνω στις οποίες σχηματίζονται σταδιακά φυσαλίδες με υγρό, οι οποίες στην πορεία σπάνε και στο τέλος αποκτούν κρούστα. Το εξάνθημα προκαλεί κνησμό, ενώ ο ασθενής μπορεί να εκδηλώσει ακόμα πυρετό, ρίγη, γενική αδιαθεσία, πονοκέφαλο και αίσθημα κόπωσης. Η πιο πιθανή επιπλοκή από τον έρπητα ζωστήρα είναι η μεθερπητική νευραλγία, άλγος δηλαδή που παραμένει μετά την αντιμετώπιση του ιού και οφείλεται σε κατεστραμμένες νευρικές ίνες που στέλνουν υπερβολικά μηνύματα πόνου από το δέρμα στον εγκέφαλο.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Είναι βασικό η έγκαιρη διάγνωση προκειμένου να δοθεί θεραπεία με αντιιικά φάρμακα μέσα στις πρώτες 72 ώρες από τον σχηματισμό φυσαλίδων .Αυτό συντελεί στη ταχύτερη αποδρομή του εξανθήματος, στον περιορισμό του πόνου και στην πρόληψη των επιπλοκών. Για τον πόνο που σχετίζεται με την οξεία φάση του έρπητα ζωστήρα αλλά και τη μεθερπητική νευραλγία, μπορούν να χορηγηθούν απλά αλλά και πιο ισχυρά αναλγητικά και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις αντιεπιληπτικά ,οπιοειδή αναλγητικά , τρικυκλικά ,αντικαταθλιπτικά ή και αναισθητικά τσιρότα λιδοκαΐνης και κρέμα καψαϊκίνης.
Σήμερα είναι δυνατή η χορήγηση εμβολίου κατά του έρπητα ζωστήρα σε ανθρώπους άνω των 50 ετών. Βάση μελετών οι εμβολιασμένοι για έρπη ζωστηρ έχουν 50% μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν τη νόσο και 60% χαμηλότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν επιπλοκές της ιογενούς μόλυνσης, κυρίως μεθερπητική νευραλγία.